هر روز پشت چراغ قرمز، به آدم هایی نگاه می کنم که روی صندلی اتومبیل ها مچاله شده و در خود فرو رفته اند. هرچه می گذرد تعداد این آدم های درخود فرورفته بیشتر می شود و من از خودم می پرسم آن اندک آدم هایی که در حال ورم کردن هستند، کی اشباع می شوند؟
۱۳۸۹ خرداد ۶, پنجشنبه
از خودم می پرسم
2 نظرات:
وقتی که خیل اول دیگر جایی برای فرو رفتن نداشته باشند,رفیق.وقتی که دیگر حتی سلولی برای مچاله شدن نمانده باشد.
جهان نه هیچ وقت از مچالگی اشباع می شود و نه هیچ وقت از ورم ... همین پستی ها و بلندی ها تجربه ی ما را از زندگی می سازند .
ارسال یک نظر